အပိုင်း (၃+၄)ကျွန်တော် အိပ်ယာခေါင်းရင်းဘက် ရွှေ့တက်လိုက်ကာ ဒူးထောက်လိုက်သည်။ သူလည်း လီးကို သူ့မျက်နှာနှင့်မှီအောင် သွက်သွက်ကလေး လိုက်ရွှေ့လိုက်ပြီး သူ့ညာလက်ဖြင့် ကျွန်တော့ခါးကို ကမန်းကတမ်း ဆွဲဖက်ကာ ပိုကပ်သွားအောင် သူ့မျက်နာနား ဆွဲယူသည်။ သူ့ပါးစပ်နား ရောက်နေသော တင်းစပြုနေသည့် ကျွန်တော့လီးကို […]
အပိုင်း (၁+၂)အထက်တန်းကျောင်း အပြီး ပန်းချီပညာကို စပြီးဆည်းပူးသည့်နှစ်က ကျွန်တော့်ကံကြမ္မာ ဆန်းကျယ်စွာ ချိုးကွေ့ပြောင်းလဲသွားခဲ့သောနှစ်။ ခြံချင်းကပ်လျှက် အိမ်ကမမမှာ သူ့အဖေဆုံးပြီး တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့လေသည်။ ငယ်စဉ်ကတည်းက ကျွန်တော့ကို အစ်မတစ်ယောက်လိုလည်း စောင့်ရှောက်ပေးခဲ့သူ ဖြစ်ရာ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုခင်မင်သည်။ သူ့ချစ်သူနှင့်
အပိုင်း (၃) [ဇာတ်သိမ်း]“ပြောလေ ကိုကိုကလည်း ဈေးကိုင်လိုက်တာ ချစ်လေးက သိချင်လှပြီ” “ဟိုလေ ပေါက်ကရပါကွာ အိပ်မက်ထဲမှာ ဟို အန်တီမာလေးကို သွားမက်နေလို့” “ဘာ အန်တီမာလေး ဟုတ်လား၊ ခိခိ။ ချစ်လေး မှုတ်ပေးနေတာကို အန်တီမာလေး မှုတ်ပေးနေတယ်လို့ ကိုကို
အပိုင်း ( ၂ )ကျော်စိုးသော် ပေးလိုက်တာက အဝတ်ပတ်တီးလိုမျိုး ခပ်ပျော့ပျော့ အလက်စတစ်အသားလေး နှစ်ခု။ ဖူးဝတ်ရည်က ဘာအတွက်မှန်းမသိလို့ ကျော်စိုးသော်ကို မော့ကြည့်လိုက်တော့။ “အဲဒါဒူးစွပ်လေ၊ ဖူးခြေထောက်မှာ စွပ်လိုက်” ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် သူ့ဒူးနှစ်ဘက်မှာ စွပ်လိုက်သည်။ မတင်းလွန်း မလျော့လွန်း ခြေအိပ်လေး ဝတ်ထားရသလိုပင်
အပိုင်း (၁)ကျော်စိုးသော် တစ်ယောက် နေပူပြင်းတဲ့ နေပူတော်မှာ ပျင်းရိနေသည်။ အခုတလော အိမ်ကြီးတစ်ခုလုံးမှာ သူတစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ အလုပ်က ပြန်ရောက်တာနဲ့ အင်တာနက်ပေါ်မှာပဲ တက်ဖြစ်နေသည်။ မြန်မာလူကြီးဆိုက်တွေ လျှောက်ဝင်ပြီး ပုံတွေကြည့် စာတွေဖတ်နှင့်၊ ဂွေးပဲ ဇွတ်လှိမ့်နေမိသည်။ အင်္ဂလိပ်လိုလည်း တတ်သမျှ
အပိုင်း (၂) ဇာတ်သိမ်းမြို့လေးကနေ ထွက်လိုက်တယ်ဆိုတာနဲ့ပဲ လေကသန့်စင်ပြီး အေးနေသည် ။ ကားခေါင်းခန်းမှာ ကျွန်မရယ်၊ ဦးသာ (ကျွန်မက ဦးမောင်သာကို ဦးသာဟုပဲခေါ်လိုက်သည်) ရယ်၊ ကားမောင်းသည့် ကိုမြင့်ကြိုင်ဆိုသူရယ် သုံးယောက် ။ ကျွန်မကအလယ်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်က ကျွန်မရဲ့ဘေးနှစ်ဘက်မှာ တစ်ဘက်တစ်ယောက်
အပိုင်း (၁)ဆရာမလေး ရှင်းသန့်ကြည်မှာ အသက် ၂၂ နှစ်သာရှိသေးသည် ။ ပညာရေးတက္ကသိုလ်မှ ဘွဲ့ရခဲ့သည်မှာမကြာသေး ။ ထို့ကြောင့် ဘွဲ့ရခါစ ဆရာမတို့၏ထုံးစံအတိုင်း နယ်ဘက်သို့သွားရောက် အမှုထမ်းရသည် ။ မနက်ကြရင် ခရီးထွက်ရမည်ဖြစ်သောကြောင့် ရှင်းသန့်ကြည်တစ်ယောက် အလုပ်ရှုပ်နေသည် ။
အပိုင်း (၄) ဇာတ်သိမ်း“မောင်ငယ်ရေ သား…ဒီနေ့ရော မနက်ဖြန်ရော စက်ထဲသွားပေးဦးနော်…ရပ်ကွက် ကိစ္စပြီးရင် တော့ ပြီးပါပြီ” “ဟုတ်ကဲ့ပါ ဖေဖေ” “ဖေဖေကအသက်လည်းကြီးပြီ…ငါ့သားလည်း ကျောင်းပြီးပြီ…အလုပ်တွေကိုအာရုံစိုက်တော့ ကွာ မင်းပဲ ဆက်လုပ်ရတော့မှာ” “ကျ မ သားကအလုပ်မလုပ်ပဲဒီတိုင်းထိုင်နေလို့ လား” “ရှင်မရယ် ဖအေဖြစ်သူက
အပိုင်း (၃)“အန်တီ နုလွင်” “ဟင်…သား မောင်ငယ် ဘယ်တုန်းက ပြန်…” အန်တီနုလွင် စကားဆုံးအောင် မမေးနိုင်တော့ ပဲ…သံဒိုင် ရပ်နေတဲ့ အခန်းတံခါးဝထိ ထိုင်နေရာမှ ထလာပြီး လာဖက်တော့သည်။ပြီးတော့ ဖက်နေရင်း ငိုသည်။သံဒိုင် အလိုက်တသိ ပြန်ဖက်ပေးထားရင်း… “ငို
အပိုင်း (၂)“ညနေက ဘယ်လို သက်သာသွားတာလဲ သားကြီး” “ဒီလိုပဲ ရေလောင်းပေးလိုက်ရတာပေါ့…… မင်းဘောင်းဘီက ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ငရုတ်သီး ထိရတာလဲကွာ” “ဦးတိုင်းလေ… မြတ်မွန်ကို ဆုံးမချင်လို့ ငါ့ဘောင်းဘီကို မြတ်မွန်ဝတ်တဲ့ ဘောင်းဘီမှတ်ပြီး တုတ်တစ်ချောင်းနဲ့ လှမ်းယူပြီး ငရုတ်သီးနဲ့ ပွတ်ထားတာတဲ့”