“သမီးကြီး ညည်းအဖေရော” “အိမ်သာသွားတယ် အမေ” “အာ့ဆိုလည်းနေပါစေ အမေ့ကိုအိမ်သော့ပေး အမေ ဆေးရုံပြန်သွားရဦးမယ်” “ရော့အမေ ” “အ အ” “ဟဲ့ ဘာဖြစ်တာတုန်း” “ပုရွက်ဆိတ်ကိုက်တာ အမေ” “ဆေးဖြန်းလေသမီး… အမေသွားပြီ သမီးအဖေ လာရင်ပြောလိုက် […]
နှဖူးထက်က ချွေးစလေးတွေကို လက်ခုံနဲ့ တို့သုတ်ရင်း ရှင်းလက်စ အမှိုက်တွေကို အမှိုက်ပုံးထဲ ထည့်လိုက်သည်။ အရာရာ နေရာတကျရှိမရှိ ဝေ့ဝဲကြည့်လိုက်ရင်း ကျေနပ်ဟန် ပြုံးသွားကာ အခုမှ စိတ်သက်သာသည့်ဟန်နှင့် အမှိုက်ပုံးနား တင်ပလ္လင်ခွေ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ခန့်ငြားသည့် ကုတင်ကြီးပေါ်မှ
စာရေးသူက ငယ်ငယ်က ဝါသနာရှင် တစ်ယောက်ပေါ့..။ အချောင်းကောင်း၍ ဖရီးစားရသောအခါများလည်း ကြုံဖူးပါသည်..။ ဒီဇာတ်လမ်းလေးက (၁၉၉၆) လောက်က အတွေ့အကြုံလေးကို အခြေခံပါသည်… ..။ အခုခေတ်က တိုက်ခန်းတွေများ၍ ချောင်းဖို့က သိပ်မလွယ်တော့ပေ…။ လှိုင်သာယာမြို့သစ် စပေါ်ပီးနောက် မြို့သစ်အစွန်းပိုင်းများတွင်
ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ကျောင်းစောင့် ငနီဆိုသူ နေ့တိုင်းလိုလို သူ့အခန်းထဲမှာ ဆွဲဆွဲစားနေကြောင်း ကျော်မျိုးနိုင်တစ်ယောက် သူငယ်ချင်းတွေထံမှ တစ်ဆင့်စကား ကြားဖူးခဲ့တာကြာပြီ။ ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်မှာ သူတို့ကျောင်းကို အရင်နှစ်ကမှပြောင်းရွှေ့လာသော အင်္ဂလိပ်စာပြ ဆရာမတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ အသက် ၃၀ ဝန်းကျင်ခန့်ရှိပြီး ရုပ်ရည်ရူပကာ
သူ့နာမည်က ဝသုန် ပါ။ ဝသုန်ဆိုတာ ကျွန်တော်ရဲ့ ညီမဝမ်းကွဲပါ။ နှစ်၀မ်းကွဲလို့ ပြောရမယ်နဲ့ တူတယ်။ ကျွန်တော့်အမေရဲ့ ဝမ်းကွဲအစ်ကိုရဲ့ သမီးပါ။ အဖြစ်အပျက်ကို လိုရင်ပဲ ပြောပါတော့မယ်။ အဲဒီနေ့က သင်္ကြန် အကျနေ့ပါ။ ဝသုန်တို့ အိမ်က
ရွှေဝင်းတစ်ယောက် ရွာအရှေ့ပိုင်းက ဦးထွန်းမောင် အိမ်သို့ ညတိုင်းရောက်လေ့ရှိ၏။ ဦးထွန်းမောင်မှာ တစ်ရွာလုံးက အားကိုးအားထားပြုရသည့် ဓာတ်ဆရာကြီး ဖြစ်သည်။ ဗိန္ဓော၊ ဗေဒင်၊ ပယောဂကု၊ ဓာတ်ရိုက်ဓာတ်ဆင်၊ အခါပေး အစရှိသော လောကီရေးရာ ကိစ္စမှန်သမျှ ဦးထွန်းမောင်ကို ယုံကြည်အားထားကြသည်။
ခင်ခင်သည် အသက် ၁၈ နှစ်အရွယ် ခပ်တောင့်တောင့် ဆယ်ကျော်သက်လေး ဖြစ်လေသည်။ အရပ်မှာ ၅ ပေခန့်သာ ရှိသော်လည်း သူ့အလုံးအထည်နှင့်သူ အနေတော်ကလေး ဖြစ်သဖြင့် ယောက်ျားတို့၏ စိတ်ဝင်စားခြင်းကို ခံရသူလေးဖြစ်လေသည်။ မျက်နှာကလေးမှာ ထူးထူးကဲကဲ လှပသည်ဟု
ကျနော့် နာမည် သက်လွင်ဦး ပါ။ ကျနော် ဆယ်တန်းအောင်တော့ အားအားယားယား သင်တန်းတွေချည်း တက်ဖြစ်ပါတယ်။ သင်တန်းတွေ တက်ရင်းနဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ပေါင်းစုံရ အတွေ့အကြုံတွေလည်း ပေါင်းစုံရတော့တာပါပဲ။ သူငယ်ချင်းတွေ သင်ပေးရင်းနဲ့ အတတ်ကောင်း တစ်ခု တတ်လာတာကတော့
သူငယ်ချင်း နာမည်က ကြွက်သိုး။ ငယ်ငယ်ကတည်းက ဆော့ဖော်ဆော့ဖက် ။ ဒီကောင်က (၇) တန်းလောက်မှာ ကျောင်းထွက်သွားတယ်။ အပြင်လောကအကြောင်း နောကြေတယ်။ ဒီကောင့်ကြောင့်ပဲ ဂွင်းထုတတ်လာတာ။ နှာကိစ္စကတော့ စကားပြောတိုင်းပါတယ်။ သူ့အစ်မလင်မယား လိုးတာပါ ချောင်းပြီး ထုတဲ့ကောင်။
ရှပ်အင်္ကျီလက်တိုပွပွနဲ့ ထမီလေးဝတ်ပြီး အပျိုလုပ်လာတဲ့ မီးမီး သနပ်ခါး ပါးကွက်ကျဲနဲ့ ကျနော့်အိမ်ထဲ ခြေဆောင့်ပြီး ဝင်လာပါတယ်။ “ဟေ့ အမှိုက် အီးမှန်လာတယ် ထင်တယ်” လို့ လှမ်းစလိုက်တာ အတင်းပြေးလာပြီး လက်မောင်းကို ထုပါတော့တယ်။ ကလေးပေါက်စ လေး