National Article

” အ … ကျွတ် ကျွတ် ” ” ဟင် … ကိုရဲနိုင် … ရလား … အိမ်သာသွားချင်တာလား ” ” အင်း … မမိုး ” […]

ကျွန်တော် က ငယ်ငယ်ထဲက ဆိုးပေခဲ့ပါတယ်။ ပညာလည်းကောင်းကောင်းမသင်ချင် သူငယ်ချင်းတွေနဲက ပဲ ဟေးလား ဝါးလား နေချင်ခဲ့သူမို့ အသက် နှစ်ဆယ်လောက်မှာပဲ အဲဒီခေတ်က ခေတ်စားခဲ့တဲ့ သင်္ဘောသား အလုပ်ကို ကျွန်တော့် မိဘတွေက ရအောင် လုပ်ပေးပြီး

အခုရေးမယ့် ဇာတ်လမ်းလေးက ကျမဘဝရဲ့ လိင်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံပါ။ ဖြစ်ခဲ့တာကြာလှပြီ ဆိုပေမယ့် ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံဆိုတော့ ဒီနေ့အထိ သေသေချာချာ မှတ်မိနေဆဲပါ။ အဲဒီတုန်းက ကျမက (××) နှစ်ကျော်ကျော်လေး ရှိပါသေးတယ်။ (×) တန်းအောင်ခါစပေါ့။

“မိုးထက်ရေ…. ဟဲ့ မိုးထက်” ဟူသော အသံနှင့်အတူ ခန္ဓာကိုယ်ကို အတင်းလှုပ်နေသည့် ခံစားချက်ကြောင့် မိုးထက်မြင့်တစ်ယောက် အိပ်ချင်မူးတူးနှင့် မျက်လုံးကို အတင်းဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ “ဟာ” “မေ… နင်မပြောမဆိုနဲ့ ငါ့အခန်းထဲ ဝင်လာပြန်ပြီ” ကုတင်ပေါ်ထိတက်ကာ လာနှိုးနေသည့် ငယ်သူငယ်ချင်းငရှုပ်မ

ကျွန်မအဖေက အမြဲ ပြောဖူးတယ်။ “လောကမှာ လွယ်လွယ်ချောင်ချောင် ရတယ်ဆိုတာ မရှိဘူး၊ သမီး။ တစ်စုံတစ်ခုကို ပြန်ပေးရတာချည်းပဲ။ ပြန်ပေးဆပ်လိုက်ရတာက ဘာလဲဆိုတာ သမီး အမြဲ မျက်ခြေမပြတ်ဖို့ လိုတယ်” တဲ့။ ကျွန်မ နာမည်လား၊ နာမည်

မိုးဟိန်းကို ယုံစားပြီး လိုက်ပြေးလာမိတာ မှားပြီလားဟု ယုဇန နောင်တရနေသည်။ အရက်မူးရင် ရန်ရှာတတ်သည့် လင်ဖြစ်သူ အောင်ခင်ကို စိတ်ကုန်ပြီး အရင်ကတည်းက ကြာကူလီဟု နာမည်ကြီးသည့် မိုးဟိန်းနှင့် မူဆယ်ဘက်ကို လိုက်ပြေးလာပြီး မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားပိုင်သည့် မြို့စွန်က ခြံတစ်ခြံမှာ

ရန်ကုန်မြို့လယ်ရှိ ကွန်ဒိုမီနီယံ အဆောက်အအုံကြီးတစ်ခု။ ထိုအဆောက်အဦးကြီး၏ ၁၀ လွှာတွင် ခေတ်မှီ နောက်ဆုံးပေါ် ကရိယာများဖြင့် လှပခမ်းနားသော အလှပြင်ဆိုင်ကြီးတစ်ခု တည်ရှိနေသည်။ အလှပြင်ဆိုင်က အမျိုးသမီးများသီးသန့်ဟု ဆိုသော်လည်း အလှပြင်ပေးသူများက အသက် ၂၀ ကျော်သာရှိသေးသော ကောင်လေးများ

🏵️အခန်း (၁)🏵️ “နင်ကြိုက်သလို လုပ်ပါကွာ… ငါ့ကို အသုံးပြုလို့… မိုက်မဲစွာ မီးတောက်ထဲ… ခုန်ဆင်းစွာ စတေးလိုက်တော့မယ်” ငြိမ်သက်နေသော iphone လေးထံမှ စည်သူလွင်ရဲ့ အပြင်းစားသီချင်းသံ ပေါ်ထွက်လာလျှင် အကြင်နာက display ပေါ် ငုံ့ကြည့်လိုက်ကာ

နားလည်ခြင်းဟာ ညနေခင်းမိုးစက်တွေလို တချိန်မှာ ကော်ဖီသောက် ဆင်းလိမ့်မယ်…။ ……………………….. ” ရိပ် ” ” ဟင် … ကိုကို ” ” ကိုမိုးစက် ” လူအုပ်ကြားထဲမှ ထွက်ပေါ်လာသောအသံကြောင့် မေလရိပ်နှင့်

မိုးတွင်းကြီးမှာ ထူးထူးဆန်းဆန်း နေတွေများ သာလို့၊ ပွင့်လို့…။ ဈေးခြင်းကို စားပွဲပေါ် တင်လိုက်ရင်း နဖူး၌ သီးနေသော ချွေးစက်များကို သုတ်လိုက်သည်..။ ပြီး.. အခန်းထဲဝင်ကာ ချွေးစိုအဝတ်များကို တစ်ခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်၏။ ၃၈ လက်မ ဆိုက်ကြီး